Visie
In de werkvisie van ’t Wit Huis staat het verlangen van de bewoner centraal. Dit betekent dat we met hem op weg gaan om dit eerst te ontdekken en om hem daarna erin te begeleiden. We zijn ervan overtuigd dat door het kunnen volgen van een eigen verlangen er ook oplossingen worden gevonden voor heel wat problemen. Al onze activiteiten zijn erop gericht om het welzijn van onze bewoners te bevorderen, of deze activiteiten nu een product hebben of niet. Rond deze bewoners staan niet alleen de begeleiders, maar ook de ouders en verwanten. Ook zij spelen een belangrijke rol in dit proces. In een conversatie met hen wordt de ruimte geschapen voor een vaak nieuwe ontwikkeling in het leven van hun kind of verwant.
Wanneer een bewoner zijn verlangen volgt in een activiteit dan kan dit, maar hoeft niet altijd, resulteren in een product. Wij vinden het belangrijk dat deze producten een weg naar buiten vinden. Ze zijn belangrijk voor de erkenning van de maker van dit product. Dit product kan vele vormen aannemen: bier, lasagne, handdoeken, douchegel, vlinderkastjes, juwelen, bloemstukken, wenskaarten, schilderijen, een gedicht of een tekst, een krant, een lied, kruiden of groenten en nog zoveel meer.
Voor ons is deze visie een ethische zaak. We laten ons onderwijzen door de bewoner en ondersteunen hem in de uitvindingen die hij in ’t Wit Huis maakt om in het leven te staan. Dat zijn beperkingen hierin een rol spelen staat buiten kijf. Daarover hebben we de nodige kennis verzameld. Maar wat zijn ontwikkeling als subject betreft, daar zijn we dociel. Met andere woorden daar volgen we de bewoner op zijn eigen singuliere wegen om te bewerken.
Wanneer een bewoner zijn verlangen volgt in een activiteit dan kan dit, maar hoeft niet altijd, resulteren in een product. Wij vinden het belangrijk dat deze producten een weg naar buiten vinden. Ze zijn belangrijk voor de erkenning van de maker van dit product. Dit product kan vele vormen aannemen: bier, lasagne, handdoeken, douchegel, vlinderkastjes, juwelen, bloemstukken, wenskaarten, schilderijen, een gedicht of een tekst, een krant, een lied, kruiden of groenten en nog zoveel meer.
Voor ons is deze visie een ethische zaak. We laten ons onderwijzen door de bewoner en ondersteunen hem in de uitvindingen die hij in ’t Wit Huis maakt om in het leven te staan. Dat zijn beperkingen hierin een rol spelen staat buiten kijf. Daarover hebben we de nodige kennis verzameld. Maar wat zijn ontwikkeling als subject betreft, daar zijn we dociel. Met andere woorden daar volgen we de bewoner op zijn eigen singuliere wegen om te bewerken.